Addison Bethea, bir şeylerin bacağını çektiğini hissettiğinde, ağabeyi Rhett’in kendisine bir eşek latifesi yaptığını zannetti.
Sıcak bir cumartesi öğlenden sonrasıydı. Addison, Rhett ve arkadaşları deniz gözlüklerini ve şnorkellerini takmış, Florida açıklarında deniz tarağı arıyordu.
Bethea kardeşler Florida’da doğup büyüdüklerinden yüzdükleri sulara aşinaydılar. Lakin Rhett’in arkadaşlarından biri birinci sefer bu kıyılarda denize giriyordu. Addison, “Onu korkutmak için köpek balıklarıyla ilgili latifeler yapıyorlardı” dedi.
Addison, sağ bacağının aşağı hakikat çekildiğini hissettiğinde dört kişilik küme denize gireli 20 dakika olmuştu. Bacağını çeken şey o kadar kuvvetliydi ki genç bayan bir anda kendini suyun altında buldu. İki kardeş dakikalardır, deniz taraklarını koydukları torbayı birbirlerine atarak şakalaşıyordu. Münasebetiyle Addison’ın “Rhett yapmıştır” diye düşünmesi hayli olağandı.
Ancak genç kız başını sudan çıkardığında, ağabeyinin ardında değil önünde olduğunu gördü ve o anda başına ne geldiğini anladı: Bir anda yanında ortaya çıkan bir köpek balığı, Addison’ın sağ bacağını baldır kısmından ısırmıştı.
“ÇOK KAN VARDI”
Addison’ın aklına Rhett’ten yardım istemekten diğer bir şey gelmedi. Rhett, kardeşine dönüp baktığı anda, köpek balığının Addison’a hakikat bir atılım daha yaptığını ve genç bayanın sağ bacağını kalçasının altından ısırdığını gördü. Atağın tesiriyle Addison bir defa daha suyun altında buldu kendini.
Addison ortadan kaybolunca, Rhett birkaç saniyeliğine donup kaldı. Kardeşi nereye gitmişti? Addison, “Sonra yüzeye çıktım ve olan biten her şeyi gördüm: Köpek balığının kuyruğunu, bacağımdan akan kanı. Çok kan vardı” sözleriyle anlattı o anları.
Şok nedeniyle olsa gerek, Addison hücum sırasında köpek balığını görmemişti. Lakin her şeyi hissetmişti. Yaşadığı kentte bulunan akvaryumu ziyaret ettiğinde, köpek balıklarının derilerinin zımpara kâğıdı üzere pütürlü olduğunu öğrenmişti. Hissettiği tam olarak buydu. Bir de köpek balığının çok büyük olduğunu hissetmişti: “Kolumla gövdesini bile saramıyordum.”
Sonradan Rhett, köpekbalığının uzunluğunun 3 metre civarında olduğunu söyleyecekti. Muhtemelen beşerler için tehdit oluşturduğu bilinen birkaç çeşitten biri olan ve Florida kıyılarında sık karşılaşılan bir boğa ya da kaplan köpek balığıydı.
Kaplan köpek balığı
“AVAZIM ÇIKTIĞI KADAR BAĞIRDIM VE BİRİLERİ BENİ DUYDU”
Köpek balığının “jilet kadar keskin” dişleri bacağına saplandığında, Addison acı hissetmemişti. Tersine başı karışmıştı. Çünkü köpek balığı saldırısını ağır çekimde yaşıyor ya da düşünde görüyor üzereydi. Addison, “Hani çığlık atmaya çalışırsınız da sesiniz çıkmaz ya, ben de o denli hissettim. Bu yüzden avazım çıktığı kadar bağırdım ve bu yüzden birileri beni duydu ve suyun içinde ölmedim” diye konuştu.
Rhett kardeşinin hücuma uğradığını anlar anlamaz o tarafa hakikat yüzdü ve Addison’a sarıldı. Bu sırada köpek balığı saldırmaya devam ediyordu. Addison, “Köpek balığına vurmaya tam da o vakit başladım” dedi. Daha evvel pek çok köpek balığı belgeseli izlemişti ve bir akın anında hayvanın burnuna vurması gerektiği bilgisi aklında kalmıştı.
Bir yandan Rhett kardeşini teknelerine hakikat çekiyor bir yandan da Addison köpek balığıyla gayret etmeye çalışıyordu. Dövüşürken hayvanın solungaçlarının içine ve gözlerine ellerini sokan Addison, “Göz küresi bir tenis topu kadar vardı; çok büyük, vıcık vıcık, iğrenç bir şeydi. O sırada bile tiksindiğimi hatırlıyorum” diye konuştu.
Araya elini sokarak köpek balığının dişlerinin ortasından bacağını çıkarmaya çalıştığını, bu esnada parmaklarının kesildiğini söyleyen Addison, “Köpek balığı bir an beni bıraktı fakat çabucak sonra geri döndü” dedi.
Köpek balıklarının insan etinin tadını sevmediği ve insanları kazara ısırdığı tarafındaki tezlere da karşı çıkan Addison, “Ömrünüz boyunca bu açıklamayı duyuyorsunuz, sonra bir tane köpekbalığı gelip sizi ısırıyor” dedi.
GEÇMEK BİLMEYEN 20 SANİYE
Geçtiğimiz Haziran ayrında yaşanan bu taarruz muhtemelen yalnızca 20 saniye sürdü. (Addison’a nazaran 20 saniye bile çok uzundu.) Tüm bu mühlet boyunca Rhett’in arkadaşları 1,5 metre derinliğindeki suda çabucak yanlarındaydı. Addison, “Ne olup bittiğini anlayamamışlardı” dedi.
Ancak Addison’ın çığlıkları Keaton Plajı’ndaki öteki tatilcilerin dikkatini çekti. Hız teknesi olan bir adam yardım etmek için yanlarına geldi. Rhett, Addison’ı tekneye bindirdi, adam da bacağına turnike uygulayarak Addison’ın kanamasını durdurmaya çalıştı. Addison’ın dizinin 10 santimetre üzerinden kalçasına kadar olan her şey “gitmişti”.
Addison, kendisinden 6 yaş büyük olan ağabeyi Rhett’in bir itfaiyeci olarak çok güç durumlara şahit olduğunu hatırlatarak, “Bacağımın durumunu görünce şoke olmuş, donup kalmıştı” dedi. Şuuru gidip gelen Addison, teknenin ayak boşluğuna yatırıldı ve son süratle kıyıya götürüldü. O sırada teknenin telsizini kullanan Rhett, acil durum görevlilerinden kendilerini kıyıdan almak üzere bir helikopter göndermelerini talep ediyordu.
“SANIRIM ŞOKA GİRMİŞTİM”
Diğer yandan Addison gitgide huysuzlanıyor, yattığı yerde kıpırdanıp duruyor ve soğuk su istediğini haykırıyordu. “Anlattıklarına nazaran Rhett’e küfrediyormuşum. Sanırım şoka girmiştim zira bu türlü bir şey yaptığımı hatırlamıyorum. Hayatım boyunca hiçbir vakit Rhett’e küfretmedim” dedi Addison.
Ancak dua etmekte olduğunu hatırladığını söyledi ve şöyle devam etti: “Saldırıya uğradığım anlarda Allah’a beni korusun diye dua ediyordum. Sonra teknedeyken tekrar dua ettim. Bunu atlatayım ya da ben ölürsem geride kalanlar atlatabilsin diyordum. Bu bana kendimi güzel hissettirdi.”
Nihayet hız teknesi Keaton Plajı’ndaki acil durum iskelesine yanaştı. Addison evvel ambulansa, 5 dakikalık bir seyahatin akabinde da kurtarma helikopterine bindirildi. Helikopterdeki mürettebat Addison’ın konuşabiliyor olmasına çok şaşırmıştı. Sıhhat görevlisinin kendisine, “Aptalca bir soru olacak, farkındayım, lakin canın yanıyor mu?” diye sorduğunu belirterek, “‘Evet’ dedim, sonrasını hatırlamıyorum” diye konuştu.
Addison ve Rhett hastanede
15 DAKİKADA HASTANEYE ULAŞTILAR
Rüzgâr da onlardan yanaydı ve 15 dakika içinde Tallahassee Hastanesi’ne ulaştılar. Bu sayede tecrübeli bir cerrah Addison’a müdahale edebildi. Bacağın kan akışını düzenleyip diz kapağını stabilize edebilecek kadarlık kısmı kurtarıldı. Şayet bu kadar süratli yetişilemeseydi Addison’ın bacağı kalçadan ampüte edilecek ve genç kız hayatının sonuna kadar tekerlekli sandalye kullanmak zorunda kalacaktı. Addison’ın duaları kabul olmuş, talihi yaver gitmişti.
Ancak yaşadığı travma çok ağırdı. Ameliyata alındığında çok fazla kan kaybetmişti ve toparlanıp toparlanamayacağı aşikâr değildi. Addison, “Durumumun ne kadar ağır olduğunu bilmiyordum. Ölebilirdim” diye konuştu.
Addison, ameliyattan sonra ağır bakımda uyandığında yanında annesi Michelle’i gördü. Babası Shane’in nerede olduğunu sormak istedi lakin entübe edilmiş olduğunu fark etti ve bunun “hayattaki en berbat şey” olduğunu düşündü. Neyse ki Rhett’in arkadaşlarının durumdan haberdar ettiği Shane çoktan yola çıkmıştı.
Üç gün boyunca ağır bakımda kalan Addison, “Bütün ameliyatlarımı hatırlamıyorum bile lakin sağ bacağımın sol bacağımdan önemli manada daha kısa olduğunu hatırlıyorum” diye konuştu.
BAŞTA BACAĞININ AMPÜTE EDİLMESİNE KARŞI ÇIKTI
Doktorlar kendisine sağ ayağını ve bacağının alt kısmını ampüte etmeleri gerektiğini söylediğinde, Addison başta karşı çıkmıştı. “İnkâr içindeydim. Ampütasyon ameliyatlarıyla ilgili hiçbir şey bilmiyordum. Tek bildiğim bacağımın kesilmesini istemediğimdi” dedi Addison.
Ama öbür seçeneği yoktu zira sağ ayağındaki his çoktan kaybolmuştu. Ayağını kurtarmak için birçok sefer deri nakli yapılması gerekecekti. O durumda bile sonucun ne olacağı meçhuldü. Addison, “Uzun vadede bir işlerliği olan bir bacağa sahip olmak çok daha uygun bir senaryoydu” sözlerini kullandı.
Hastanede geçirdiği 1 haftanın akabinde, Addison’ın bacağı dizinin üzerinden ampüte edildi. Sonraki gün rehabilitasyona başlayan ve canı çok yanmasına rağmen, bir yürüteç yardımıyla 3 metre yürümeyi başardığını anlatan Addison, “Bunu nasıl yaptığımı nitekim anlamıyorum” dedi.
Üstelik güzelleşme sürecinin her kademesinde beklentilerin ötesine geçmeyi de başardı. Bunu inancıyla ve etrafındakilerin takviyesiyle açıklayan Addison, “Herkesin duaları sayesinde çok daha süratli iyileştim” diye konuştu.
“ARKADAŞLARIMIN DAYANAĞI OLMASA BAŞARAMAZDIM”
Bu süreçte arkadaşları ve erkek arkadaşı Ashton, Addison’ı bir gün bile yalnız bırakmadı. Yazın yarısını tedavide geçiren Addison, her ziyaretçinin çok değerli olduğunu belirterek, “Arkadaşlarımın takviyesi olmasa başaramazdım” dedi. Babası Shane’in de yanından bir dakika ayrılmadığını söyleyen Addison, “Babam bana her gün, ‘Bugün âlâ bir gün olacak’ diyordu. Bu, süreci atlatmama yardımcı oldu” dedi.
Ağustos ayı başında protez bacağıyla tanışan Addison’ın düzgünleşme süreci yalnızca tekrar yürümeye başlamakla hudutlu değildi. Parmakları da kıvrılamayacak kadar berbat durumdaydı. Fakat Addison güzelleşme süratiyle bir defa daha fizyoterapistlerin beklentilerinin ötesine geçti.
Saldırıdan evvel çok hareketli bir hayatı olan Addison, o günlere dönmeye kararlıydı. Ampütasyon sonrası düzgünleşme süreçlerinin genelde 5 ay kadar sürdüğünü söyleyen Addison, “Benim 1,5 ay rehabilitasyon merkezinde yatmam hiçbir şey değil” dedi.
EYLÜLDE OKULA DÖNDÜ
Addison, Ağustos ortasında taburcu olduğunda artık çok daha düzgün hissediyordu kendini. Lakin yaraları hala enfeksiyon riski taşıdığından konuttan çıkamıyordu ve bu durum canını çok sıkıyordu. Yaşadıkları küçük kasabada yaşayan halkın dayanağı Addison’ın bu sorunlu günleri de atlatmasını sağladı.
Eylül ayında okula dönen Addison başta protez bacağıyla arkadaşlarının karşısında yürümekten utandığı için tekerlekli sandalye kullanmayı tercih etti lakin kısa müddette öz itimat kazandı.
Şimdilerde eski yürüme suratına kavuştuğunu hatta spor salonunda tartı kaldırma çalışmalarına dahi geri döndüğünü söyleyen Addison ekledi: “Artık canım ne isterse yapabiliyorum. Konutun içinde oradan oraya zıplayabiliyorum. Hiçbir şeyin yardımına gereksinim duymuyorum. Artık çok kolay bunlar.”
Saldırının üzerinden bir yıldan biraz fazla vakit geçtiğini belirten Addison, şu anki hayatının eskiye kıyasla “daha bile yeterli olduğunu” biraz da garipseyerek tabir etti.
Hastanede sıhhat görevlisinin kendisine “Hayat daha hoş olacak” dediğini fakat bu kelamlara inanmadığını belirten Addison, “Ama hakikaten o denli oldu zira hayat size sahip olduklarınıza nasıl minnettar olmanız gerektiğini gösteriyor. Bir kere bu türlü bir şey yaşadıktan sonra hiçbir şeyi çantada keklik görmüyorsunuz” dedi.
Bu yaz başında liseden mezun olan Addison, üniversitede fizyoterapi okumayı planlıyor.
Bu yaz başında liseden mezun olan Addison, üniversitede fizyoterapi okumayı planlıyor.
SALDIRIYA UĞRADIĞI SULARA YİNE DALDI
Yaşadığı hücumun kendisini hiçbir formda durdurmasına hatta yavaşlatmasına müsaade vermeyen Addison, geçtiğimiz Mayıs ayında evvel liseden mezun oldu akabinde da yaz tatilinde yine yüzmeye başladı.
Rhett ve Ashton’la birlikte atağa uğradığı yere giden Addison, “Yüzmek, deniz tarağı toplamak ve sörf yapmak benim hayatımın vazgeçemeyeceğim kadar büyük kesimleri. Yapmayı sevdiğim bir şeyden kaçınacak değilim” diye konuştu.
Addison, köpek balığı tehdidiyle ilgili, “O gün denize girdiğimde karşı karşıya olduğum riskin farkındaydım. Ayağınızı suya soktuğunuz anda oranın sizin bölgeniz olmadığının farkına varmak zorundasınız. Köpek balığı içgüdüleriyle hareket ediyordu. Evet, ısırmak için beni seçmiş olması berbat lakin oluyor bu türlü şeyler” dedi.
Kendisi hücuma uğradıktan sonra lokal halkın köpek balığını avlamaya çıktığını ve eli boş döndüğünü de belirten Addison, “Ben bu türlü bir şey istememiştim ancak sanırım beşerler intikam peşindeydi” tabirlerini kullandı.
Addison yaşadığı saldırıyı süratle gerisinde bırakmanın yanı sıra hayat öyküsünün bir modülü haline getirdi. Toplumsal medyada sık sık köpek balıklarıyla ilgili latifeler yapan, konutta oldukça geniş bir köpek balığı oyuncakları koleksiyonu oluşturan Addison, “Sanırım karanlık bir espri anlayışım var” dedi.
Hastanedeki deneyimlerinden yola çıkarak gelecekte üniversitede fizik tedavi okumak istediğini de söyleyen Addison, “Ben bu türlü bir şey yaşadığım için diğerlerine yardım etmenin yeterli olacağını düşünüyorum. Üstelik onlara ‘Şunu yapın’ dediğimde bana kızamazlar zira ben de tıpkı şeyi yapmak zorunda kalmıştım” diye konuştu.
The Guardian’ın “At 17, a shark attack cost me my leg. A year later, I’m back in the water where I almost died” başlıklı haberinden derlenmiştir.