BBC Türkçe’nin özel haberine nazaran 74 ülkeden en az 7 bin yabancı arama ve kurtarma grubu çalışanı zelzele bölgesine intikal etti. Yabancı arama kurtarma grupları hem zelzele bölgesinde hem de sonrasında yaşadıkları olayları anlattı. Ayrıntılar…?
Kaynak: BBC Türkçe
6 Şubat günü meydana gelen Kahramanmaraş merkezli yıkıcı zelzeleler 11 vilayetimizi birden derinden sarstı.
Sahada çalışan onlarca istekli ve arama kurtarma görevlilerine, yurt dışından pek çok takım de eşlik etti.
Tüm dünya tek yürek olduğumuz bu vahim afetin akabinde pek çok ülkenin takımı, sarsıntı bölgesinde yaşadıkları olayları anlattı.
BBC Türkçe’nin özel haberine nazaran, 74 ülkeden en az 7 bin yabancı arama ve kurtarma grubu işçisi bölgeye intikal etti.
İsviçre
İsviçre merkezli, K9 köpekleriyle arama ve kurtarma çalışmaları yapan REDOG isimli tertiple ülkemize gelen Matthias Gerber, arama kurtarma çalışmalarının çok güç olduğundan bahsetti.
Kendisi ‘Deprem bölgesine vardığımızda büyük bir yıkımla karşılaştık, hakikaten çok feciydi. Çöken binalar, altında kalan insanlar… Arama çalışmaları genel olarak zordu, zira insanların üzerinde çok ölçüde moloz yığını vardı. Köpeklerin saptayabilmesi için fazla koku gelmediğinden molozları daima, tekrar tekrar boşaltmamız gerekti’ diyor.
“Antakya’da çok sayıda enkazda tıpkı anda çalışmamızı isteyen lokal halk ile kimi problemlerimiz oldu, alışılmış ki çok çaresizdiler. Hepsine yardım edemedik.”
‘Bu yüzden istediğimizden daha erken bölgeden ayrılmak zorunda kaldık. Bizi kendi enkazlarına götürmek istediler, zira onlar için o taraf daha değerliydi.”
“Bunu da çok yeterli anlıyorum. Fakat çok sonlu kaynağımız olduğu için muhakkak bir yere konsantre olmak zorundaydık.
‘Oradan en uygun sonucu almak zorundayız, o yüzden çok sık yerimizi değiştiremiyoruz.”
İspanya
Bir tıbbi yardım kuruluşu Samu’nun lider yardımcısı olan olan Borja González de Escalada da insanların kendilerine yardımcı olduğunu ve herkesin birbirine yardım etmeye çalıştığının altını çiziyor.
“Bir enkazdan başkasına hiç durmadan çalıştık. Beşerler bize çok yardımcı oldu, hiç sorun yaşamadık. Herkes bize ne kadar minnettar olduğunu gösterdi. Hangi ülkeden gelmiş olursak olalım, hedefimiz ya da misyonumuz ne olursa olsun herkes birbirine yardım etmeye çalıştı.”
“Antakya’da maalesef canlı kimseyi bulamadık, durum daha berbattı. Orada yapabildiğimiz tek şey, aile üyelerine sevdiklerinin artık yaşamadığını söylemek oldu.”
“Annelerin enkaz altındaki çocuklarına ya da aile üyelerine bağırması, bir karşılık almaya çalışması, betonlara vurması, çok çok üzücüydü. Bir aileyle yüzleşip yakınlarını kaybettiklerini söylemek çok zordu.”
“İşbirliği ve hayatta kalma ruhu ile enkazdan çıkanların yardım etme isteği, çok etkileyiciydi. Beşerler elektrikleri ya da başlarında bir çatı olmamasına karşın öbür yerlere gitmek yerine, kalıp yardım etmek istedi. Bir yardım gerekirse diye günlerce sokakta uyudular.”
İspanya’dan zelzele bölgesine gelen GIREcan itfaiye takımının sözcüsü olan Juan Manuel Gómez Rama da yaşadıkları durumu şöyle özetliyor:
“Sırt çantalarımızda götürdüğümüzden daha çok şeyle döndük, Türk beşerinin kalitesini ve direnişini daima kalbimizde taşıyacağız.”
“Bu yiyecekleri götürmemiz için yolda bizi adeta durdurdular… kahvaltı ve tatlı parasını vermemize müsaade vermiyorlar… bütün halk acil durum takımları oldu. Unutmayın, kahramanlar onlar. Biz yalnızca sizin umudunuz.”
Yunanistan
Yunanistan’dan zelzele bölgesine giden itfaiye komandolarından biri olan Panayottis Yannopoulos da bölgeye birinci varan takımlardan birine mensup.
Kendisi İsviçreli arama kurtarma gruplarıyla koordineli çalıştıklarını ve bölge halkı ile irtibata geçerek onların gösterdikleri yerlerde enkaz çalışmalarına başladıklarını lisana getiriyor.
“Deprem bölgelerine gelen milletlerarası yardım grupları, birinci günlerde bu merkez üzerinden yönlendirildi.
“Deprem bölgelerinde enkaz altında kalanlar hakkında bilgi toplamak gayesiyle yöre halkı ile irtibata geçtik. Bize gösterdikleri yerlere giderek enkaz kurtarma çalışmalarına başladık.
“Sahada çalışmak elbette zordu. Zira her şey darmadağın olmuştu. Artçı sarsıntıların ortasında yaptığımız kurtarma çalışmalarında da zorluklarla karşılaştık.
‘Zamanla yarışıyorduk. Birinci günlerde enkaz altından gelen seslere tartı verdik.”
Japonya
Japonya Milletlerarası İşbirliği Ajansı (JICA) tarafından ülkemize yollanan ve 140’ı aşkın arama kurtarma grubu işçisiyle bizlere ellerinden gelen tüm dayanağı veren grubun kurtarma uzmanı önderi olan Hideaki Yamamoto da yaşadıklarını anlattı.
Sahadaki gönlülerin harika bir dayanışma içinde olduğunun altını çizen Yamamoto, tıpkı vakitte Türk gruplarla bir arada Kahramanmaraş’ta bir bayanın enkazdan çıkarılmasına yardım ettiklerini ve Japon tabiplerin birinci müdahaleyi yaptıklarını söylüyor.
Yamamoto, AFAD’ın Japon takıma yardımcı olduğunu; ulaştırma ve akaryakıt üzere çok gerekli muhtaçlıklarını giderdiğini lisana getiriyor.
Macaristan
Huba Rescue 24 arama ve kurtarma grubu koordinatörü Mark Szabo da BBC Türkçe’ye vermiş olduğu röportajda hastanelerin ve ambulansların kapasitelerinin dolu olmasının büyük bir sorun olduğunu söyleyerek bu sorunun yaralıların yaşama mümkünlüğünü önemli manada azalttığının altını çiziyor.
“Enkazda çocukları kalan babanın yakarışlarına dayanmak kolay değil mesela.”
“Ya da enkaz altında üç metre ötede babalarıyla konuşan iki kardeşi duyuyorsunuz, yüreğiniz parçalanıyor.”
“Bir kezinde aramayı durdurmamız istendi, zira çok vakit kaybediliyordu, fakat aile oradaydı ve içeride çocuk vardı. Ben de benim çocuğum olsa gerekirse tırnaklarımla kazar, tekrar kalırım orada diye düşündüm ve bize gelen direktifi reddettik. Sonunda çocuğu çıkarmayı başardık. O vakit grubumuzun şefi, ki bir baba, enkazdan kurtardığımız çocuğun babasıyla birlikte ağladı.”
İsrail
United Hatzalah grubundan Linor Attias da insanların her şeyi kaybetmelerine karşın çok sıcak ve nazik olduklarını söz ediyor.
Kendisi 7 yaşındaki İkra’nın enkaz altından çıkarılmasına yardımcı olan gruptandı.
Attias, İkra’nın babasıyla hala bağlantıda olduğunu söyleyerek ‘Bu hoş an, hayatımın sonuna kadar benimle kalacak’ diyor.
Tüylü dostlarımız, canlarımıza can veren köpekleri de unutmak olmaz!
İsviçreli grup REDOG’dan Gerber köpeklerin eğitim sürecini şu formda anlatıyor:
“Arama operasyonunun zorluğunu kademeli olarak artırıyoruz, daha az kokunun geldiği şartlar yaratıp bireylerin daha derinlerde olduğu senaryolar oluşturuyoruz. Böylelikle köpekleri daha sıkıntı şartlara alıştırıyoruz.”
İspanyol Samu’dan Borja González de Escalada da köpeklerin kendilerine ilişkin bir çalışma vakitlerinin olduğunun altını çiziyor.
“Köpeklerle ne kadar mümkünse o kadar uzun mühlet çalışabiliyoruz.’
‘Köpekler kendi vakitlerine nazaran çalışabiliyor, onları hiç durmadan çalıştıramıyorsunuz.’
‘Onlar da yoruluyor. Bazen kendilerini arama operasyonlarından uzaklaştırmaları gerekiyor.”
Kaynak: BBC Türkçe